Logopedia artykuły dla rodziców

SMACZNA GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA

1. PRZENOSZENIE PŁATKÓW ZA POMOCĄ SŁOMKI

• wzmocnienie mięśni pierścienia zwierającego gardło
• wzmocnienie mięśni warg i policzków
• ćwiczenie oddechowe

pomoce: płatki śniadaniowe, słomka, 2 talerze

Przebieg:

A: Na jeden z talerzyków wsypujemy płatki (garść). Następnie, prosimy dziecko aby poprzez zasysanie słomki przeniosło płatki na drugi talerz.

B: Na jeden talerzy wsypujemy płatki, a dziecko za pomocą słomki zdmuchuje je.

DOBRA RADA: Słomka umiejscowiona po środku warg. Słomkę trzymają wargi a nie zęby!

2. PIJEMY SOK/MUS

• wzmocnienie mięśni pierścienia zwierającego gardło
• wzmocnienie mięśni warg i policzków
• wydłużenie fazy wydechowe

Pomoce: szklanka z sokiem (najlepiej przecier owocowy/mus/jogurt – gęsty napój), słomka

Przebieg: Dziecko na zmianę pije napój i robi bąbelki w szklance.

3. OWOCOWA RODZINKA PALUSZKÓW

• wzmacnianie mięśni języka
• wzmocnienie mięśnia okrężnego warg
• ćwiczenie napinania i rozluźniania czubka języka

Pomoce: maliny, talerz

Przebieg: Dziecko nakłada maliny na  palce dowolnej ręki, a potem każdą malinę ściąga czubkiem języka, miażdży ją językiem o podniebienie i dopiero wtedy malina jest gotowa do połknięcia.

4. LUBIĘ JEŚĆ WARZYWA I OWOCE

• ćwiczenia prawidłowego odgryzania i żucia
• warzywa/owoce, talerz

Przebieg: Rodzic wspólnie z dzieckiem przygotowuje warzywa/owoce, myje, kroi np.   marchewka, ogórek, papryka, kalarepa, rzodkiewka, jabłko, kiwi, truskawki itp. Wspólnie z dzieckiem kroimy owoce, pamiętając aby nie było to zbyt małe kawałki, ponieważ dziecko musi mieć możliwość odgryzienia i żucia. Następnie układamy na talerzyku owocowo-warzywny obrazek. Prosimy, żeby dziecko zjadało po kolei warzywa i owoce odgryzając je przednimi zębami, a gryząc trzonowymi.

WAŻNE!   Podczas żucia wargi dziecka są domknięte, a żuchwa wykonuje ruchy okrężne.

5. ŻELKOWE MISIE

• wzmacnianie mięśni języka
• wzmocnienie mięśnia okrężnego warg
• ćwiczenie napinania i rozluźniania czubka języka

Pomoce: misie żelki, talerz

Przebieg:

A: Prosimy, aby dziecko otworzyło buzię, język ułożyło płasko. Kładziemy mu żelka na środku języka, tak aby „miś” nie spadł. Pomagamy nucić „misiową kołysankę” np.: „aaaaa”, „eeeee”. Gdy „miś zaśnie”, można go w nagrodę zjeść…

WAŻNE! Żelek nie powinien spadać z języka.

B: Rozsypujemy na talerzyku kilka żelków. Prosimy, żeby dziecko trzymało żelka przed swoimi ustami i na przemian „dawało misiowi całusa” i „łaskotało językiem”

WAŻNE! Podczas „całowania misia” usta dziecka układają się w dzióbek, a podczas „łaskotania misia” żuchwa pozostaje nieruchoma i „nie ćwiczy” razem z językiem. Na początku, zanim dziecko dojdzie do wprawy można przytrzymać żuchwę.

6. CZEKOLADOWE LODY

• ćwiczenia ruchomości czubka języka
• ćwiczenia pionizacji języka
•  uwrażliwianie czubka języka i podniebienia twardego

Pomoce: krem czekoladowy/miód/dżem, chrupki kukurydziane, drewniana szpatułka lub łyżeczka

Przebieg:

A: Smarujemy kremem czekoladowym/miodem lub dżemem łyżeczkę. Dziecko otwiera szeroko buzię i czubkiem języka zlizuje smakołyk z łyżeczki/szpatułki.

B: Smarujemy kremem czekoladowym/miodem lub dżemem łyżeczkę. Dziecko zlizuje czubkiem języka smakołyk, a następnie dotyka podniebienia twardego (miejsce za górnymi zębami).

C: Rodzic smaruje dziecku podniebienie twardego (miejsce za górnymi zębami) wykorzystując wybrany smakołyk a dziecko zlizuje go czubkiem języka.

D: Rodzic przykleja dziecku do podniebienia kawałek chrupki kukurydzianej a dziecko czubkiem języka próbuje go usunąć.

WAŻNE: Dbając o zdrowie i bezpieczeństwo naszych dzieci, wszystkie powyższe ćwiczenia Rodzic wykonuje wspólnie z dzieckiem!

Życzę miłej i wesołej zabawy!

Rodzicu! Nie warto odkładać decyzji o rozstaniu się dziecka ze smoczkiem.

Właściwa stymulacja mowy w pierwszym roku życia dziecka ma ogromny wpływ na mowę dziecka w przyszłości. Ssanie smoczka oddziałuje w dwojaki sposób:

1.  niewłaściwe stosowanie może zakłócać pracę narządów mowy biorących udział w ssaniu i mówieniu, czego następstwem są wady wymowy;

2. częste utrzymywanie smoczka „uspokajacza” w buzi dziecka może powodować opóźnienie rozwoju mowy i niechęć do komunikowania się z otoczeniem.

Najlepszym treningiem mięśni języka i warg, a także podniebienia miękkiego i żuchwy jest ssanie piersi. Istnieje ścisły związek między przyjmowaniem pokarmów a umiejętnościami językowymi. Długotrwałe karmienie przez smoczek wyłącza z pracy czubek języka i wargi. Ssanie jest ściśle związane z połykaniem. Jeśli rodzice będą dzieciom podawać smoczki w okresie przekształcania się jednego typu połykania w drugi (trzeba wiedzieć, że w połykaniu wyróżnia się typ niemowlęcy i typ dorosły), co ma miejsce ok. 18 miesiąca życia, zaburzy to pracę języka, doprowadzając do wymowy z językiem wsuniętym między zęby. Proces kształtowania się połykania dojrzałego (dorosłego) kończy się z chwilą wyrznięcia się zębów mlecznych, czyli około trzeciego roku życia. Od tego momentu język nie powinien wychodzić poza usta dziecka podczas mówienia.

Kiedy pożegnać się ze smoczkiem? Rezygnacja ze smoczka -  m. in.: 5 – 6 miesiąc (przede wszystkim ze względu na osłabienie odruchu ssania, a także dynamiczny rozwój dziecka w tym okresie), 8 – 9 miesiąc (dalszy dynamiczny rozwój psychoruchowy dziecka oraz coraz pełniejsze uzębienie) lub 12 miesiąc (wygasanie odruchu ssania, okres intensywnego rozwoju mowy). Po pierwszym roku życia odruch ssania powinien wygasać i nie należy go podtrzymywać przez podawanie smoczka w funkcji uspokajającej, stosowanie smoczka butelkowego, a także przez karmienie piersią. Wygaśnięciu odruchu ssania sprzyja podawanie pokarmów wymagających gryzienia i żucia. (log. M.Słyk)

Zabawy logopedyczne

Precyzyjne ruchy języka i warg są warunkiem poprawnej wymowy wszystkich głosek, dlatego warto jak najwcześniej rozpocząć pracę nad poprawną wymową dziecka, usprawniając jego artykulatory. Ćwiczenia przed lustrem, nie muszą być nudne… z pewnością w domu znajdziemy mnóstwo materiałów, przedmiotów, które zamienią ćwiczenia w ciekawą zabawę.

Zwykłe codzienne czynności, często zamieniają się w interesującą zabawę oddechową, np. zdmuchiwanie piany z dłoni podczas kąpieli, czy robienie baniek w szklance wody. Zadbać tylko należy, aby wdech został wykonany nosem a wydech ustami.

Propozycje zabaw oddechowych:

• wykonywanie rysunków mazakami do dmuchania;
• nadmuchiwanie balonów;
• puszczanie baniek mydlanych;
• przenoszenie słomką kawałków papieru, waty;
• robienie barwnych plam z farby rozdmuchiwanej za pomocą słomki;
• opowiadanie bajki „Trzy świnki” i zdmuchiwanie wraz z wilkiem domków;
• zdmuchiwanie z dłoni konfetti, kulek waty;
• dmuchanie w gwizdki, papierowe zabawki samodzielnie wykonane, np. łódki i puszczanie ich na wodzie;

Badania pokazują, że istnieje ścisły związek między rozwojem funkcji ręki, zwłaszcza umiejętności manipulowania przedmiotami, a nabywaniem czynności mowy w rozwoju dziecka. Praca dłoni, ruchy manipulacyjne w zakresie motoryki małej są jak najbardziej wskazane w terapii logopedycznej. Dlatego, warto do podanych poniżej wierszy wykorzystać kolorowanki z bohaterem (wypełnianie konturów kredką, farbami, plasteliną, kulkami krepy. Zamiast kolorowania można ulepić dany przedmiot lub zwierzę z plasteliny, masy solnej, itp.)

ZDROWE ODŻYWIANIE DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM

Prawidłowe żywienie dzieci w wieku przedszkolnym warunkuje ich optymalny rozwój fizyczny, umysłowy i społeczny. Konsekwencje niewłaściwego sposobu żywienia dotyczą nie tylko okresu dziecięcego, negatywnie wpływają również na organizm w wieku dorosłym. Coraz więcej badań wskazuje na to, że dieta już od wczesnych lat życia jest wykładnikiem stanu zdrowia populacji osób dorosłych. W ostatnich dziesięcioleciach obserwuje się niekorzystne zmiany w stylu życia, w tym zachowań żywieniowych i aktywności fizycznej, które prowadzą do wielu problemów zdrowotnych, takich jak nadwaga i otyłość.

Dobry stan zdrowia, właściwa edukacja i wychowanie najmłodszych to fundament prawidłowego rozwoju społeczeństwa.

Według badań Instytutu Żywności i Żywienia, 90% dzieci odżywia się nieprawidłowo, a ok. 31% z nich ma nadwagę, cierpi na otyłość, niedowagę lub niedobór wielu witamin i składników mineralnych. Konsekwencją w/w zaburzeń są poważne problemy zdrowotne, m.in. ciśnienie tętnicze, insulinooporność, cukrzyca typu 2 czy początki miażdżycy.   

Co możemy zatem zrobić, aby nasze dzieci były zdrowe?

ZDROWIE TO STYL ŻYCIA! Naukowcy i lekarze mówią jednym głosem: w prawidłowym rozwoju dzieci oraz w zapobieganiu chorób niezwykle ważne są aktywność fizyczna, prawidłowy sen oraz przestrzeganie zasad korzystania z komputera, telefonów komórkowych i innych urządzeń elektronicznych.

5 PORCJI ZDROWIA! Dla rozwoju dziecka i jego zdrowia kluczowe są warzywa i owoce. Ich jedzenie wpływa na prawidłowe funkcjonowanie mózgu, oczu, mięśni oraz układu odpornościowego. Dlatego, aby być zdrowym, każdego dnia powinniśmy jeść jak najwięcej warzyw i owoców.

WODA - ŹRÓDŁO ZDROWIA! Funkcjonowanie całego ludzkiego organizmu oparte jest na wodzie. Jest niezbędna m.in. w procesie wydalania szkodliwych produktów metabolicznych i toksyn, a w szczególności w procesie trawienia pożywienia. Reguluje również gospodarkę wodno-elektrolitową  i kwasowo-zasadową oraz pomaga utrzymywać odpowiednią temperaturę ciała. Niedobór wody w organizmie może doprowadzić do odwodnienia. Wodę należy pić regularnie, w umiarkowanych ilościach. Dzieci powinny pić co najmniej 6 szklanek wody dziennie do posiłków i między nimi. Należy pamiętać też o tym, aby piły więcej wody przy wysiłku fizycznym, czy w czasie upałów. Najlepiej całkowicie wykluczyć z dziecięcej diety napoje słodzone i gazowane, które są źródłem dużej ilości cukru.  

RAZEM ZNACZY ZDROWIEJ! Badania naukowe dowodzą również, że wspólne spożywanie wartościowych posiłków wpływa na zdrowe nawyki żywieniowe. Stwierdzono, że dzieci, które częściej jadają obiady razem z rodziną, chętniej spożywają warzywa i jedzą mniej potraw smażonych czy piją mniej słodzonych napojów. A to dlatego, że najmłodsi chętniej sięgają po to, co dorośli jedzą przy stole. Wspólne spożywanie posiłków jest zatem najlepszą formą kształtowania prawidłowych nawyków żywieniowych.

Instytut Żywności i Żywienia, pod kierunkiem prof. J. Jarosza stworzył Piramidę Zdrowego Żywienia i Stylu Życia adresowaną dla dzieci i młodzieży. Piramida, to jasny sygnał, że aby być zdrowym, trzeba połączyć zdrowe odżywianie z pozostałymi elementami stylu życia.

Zalecenia zgodne z Piramidą Zdrowego Żywienia i Stylu Życia dzieci:

• Jedz regularnie 5 posiłków dziennie w odstępach 3-4 godzin oraz myj zęby po jedzeniu;
• Produkty zbożowe powinny być składnikiem większości posiłków. Wybieraj produkty pełnoziarniste.
• Jak najczęściej jedz różnorodne warzywa i owoce,.
• Pij co najmniej 3-4 szklanki mleka dziennie. Można je zastąpić jogurtem naturalnym czy kefirem;
• Jedz chude mięso, ryby, jaja i nasiona roślin strączkowych;
• Wybieraj tłuszcze roślinne zamiast zwierzęcych;
• Słodycze oraz słodkie napoje nie dostarczają niezbędncyh składników odżywczych. Zastępuj je owocami i orzechami.
• Nie dosalaj potraw, nie jedz słonych przekąsek ani produktów typu fast food;
• Pamietaj o piciu co najmniej 6 szklanek wody dziennie – po posiłku i między nimi;
• Wysypiaj się, aby Twój mózg mógł wypocząć;
• Sprawdzaj regularnie swój wzrost i masę ciała;
• Bądź aktywny fizycznie, ćwicz co najmniej 1 godzinę dziennie. Ograniczaj oglądanie telewizji oraz korzystanie z komputera i innych urządzeń elektronicznych.

Współpraca rodziców z logopedą

Współpraca rodziców z logopedą jest podstawowym i zasadniczym elementem skutecznej terapii logopedycznej. Logopeda nadaje kierunek terapii, decyduje o jej przebiegu, ale to rodzice są odpowiedzialni za utrwalanie wypracowanych podczas terapii elementów. Nawet najlepiej prowadzona terapia, która nie będzie utrwalana w domu, nie przyniesie takich efektów  jakie mogłaby przynieść.
 

Cotygodniowe spotkania z logopedą nie rozwiążą problemu i dziecko nie „pozbędzie się” wady wymowy. Terapia to proces. Działania muszą być prowadzone regularnie. Nie wystarczy spotkać się raz, czy dwa razy w tygodniu z logopedą.

Systematyczność kluczem do sukcesu

Codzienne utrwalanie w domu jest koniecznością, jeśli zależy nam na szybkiej i efektywnej terapii. Ćwiczenia nie muszą i nawet nie mogą być długie. Lepiej ćwiczyć częściej i krócej, dzięki temu dziecko nie zniechęci się i wpłynie to pozytywnie na kształtowanie prawidłowego nawyku. Kształtowanie prawidłowej wymowy to kształtowanie prawidłowego nawyku, a podczas kształtowania nawyku musi występować regularność działań. Dobrze jest również zadbać o to, aby ćwiczenia były wykonywane o stałej porze. Dzieciom będzie łatwiej zaakceptować konieczność wykonywania zadań, jeśli staną się one częścią codziennego obrzędu.

W jaki sposób ćwiczyć z dzieckiem

Ćwiczenia w domu powinny być prowadzone poprawnie, tak jak poinstruuje do tego rodziców terapeuta. Jeśli rodzice nie wiedzą jak ćwiczyć, wystarczy zapytać.  Podczas ćwiczeń w domu lepiej unikać zwrotów „ćwiczenia logopedyczne”. Może to zniechęcić dziecko to pracy. Powinniśmy nazywać nasze działania „zabawą” lub po prostu „gimnastyką buzi i języka”. Dobrze jest wykorzystywać w ćwiczeniach elementy, którymi dziecko się interesuje, np. pojazdy, zwierzęta.

Rodzice powinni wykonywać ćwiczenia wspólnie z dzieckiem. Dobrze jest zaangażować całą rodzinę w zabawy utrwalające wymowę. Dzięki temu dziecko czuje, że jest to coś naturalnego. Podnosimy w ten sposób motywację do ćwiczeń. Przystępując do zadań powinniśmy być zrelaksowani. Lepiej nie odkładać zabawy logopedycznej na ostatnią chwilę. Często jesteśmy wtedy zmęczeni i podenerwowani, ćwiczenia stają się przymusem, nie zabawą. Skutkuje to zniechęceniem i przynosi odmienny efekt od zamierzonego.

Co się dzieje, jeśli nie utrwalamy w domu?

Jeśli nie będziemy stosować się do zaleceń logopedy terapia nie będzie przebiegać tak, jak tego oczekujemy. Jej czas zdecydowanie wydłuży się, a efekty nie będą tak zadowalające jakbyśmy tego chcieli. Jeśli nie utrwalimy w domu głosek wywołanych na terapii, logopeda na kolejnym spotkaniu będzie musiał je powtarzać lub co gorsze zaczynać od początku. Czas terapii wydłuży się. 

Bardzo ważnym zadaniem dla rodziców podczas trwania terapii jest motywowanie dziecka do ćwiczeń. Zdecydowanie lepsze efekty przynosi motywacja pozytywna, czyli chwalimy dziecko zawsze, gdy poprawnie wykona zadanie. Szczerze cieszymy się z tego, że dziecko osiągnęło sukces, nawet najmniejszy. Nasz maluch będzie tak zadowolony z wywołania uśmiechu na twarzy opiekuna, że będzie chętnie powtarzał ćwiczenia, żeby tylko jeszcze raz uszczęśliwić rodzica.

Zaangażowanie opiekunów w proces terapeutyczny przekłada się na efekt terapii i jest podstawą do osiągnięcia sukcesu.

Źródło: Internet (znanylekarz.pl-wspolpracazlogopeda)

MOWA DZIECKA

WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW

• Słuch w procesie przyswajania mowy ma największe znaczenie

Rodzicu, obserwuj czy dziecko reaguje na dźwięki, ponieważ prawidłowy słuch jest warunkiem rozwoju mowy.

• Oddech

Rodzicu, zwróć uwagę, czy dziecko podczas snu oddycha przez  nos. Nieprawidłowy tor oddychania, tj. oddychanie przez usta może być skutkiem powiększonego migdałka czy obniżonego napięcia mięśniowego, co z kolei wpływa na nieprawidłowy rozwój mowy.

• Język nianiek

Rodzicu, zwracając się do dziecka unikaj spieszczeń i przesadnych zdrobnień. Dziecku należy dostarczać prawidłowego wzorca wymowy.

• Rozmowa z dzieckiem w „cztery oczy”

Rodzicu, mimika jest uniwersalnym sposobem komunikowania się dziecka ze światem. Mówiąc do dziecka zwracaj uwagę, aby widziało twoją twarz, ponieważ będzie miało wtedy świadomość i okazję do obserwowania ruchu ust.           

Rodzicu, pamiętaj, że dziecko naśladuje wzorzec mowy i wymowy najbliższych, dlatego jeśli posiadasz wadę wymowy, pracuj nad nią i ją koryguj.

• Smoczek – uspokajacz

Rodzicu, nie podawaj dziecku smoczka! Uważaj, by nie ssało palca! Następstwem tego mogą być wady zgryzu, a w konsekwencji wady wymowy.

• Masaż twarzy

Rodzicu, możesz wpłynąć na prawidłowy rozwój narządów mowy dziecka, regularnie wykonując delikatny masaż twarzy, tj. policzków, warg i żuchwy. Przed rozpoczęciem masażu  natłuść ręce oliwką, połóż lub posadź dziecko w wygodnej pozycji. Masaż wykonuj palcami bardzo delikatnie, stopniowo zwiększając jego natężenie poprzez głaskanie, ugniatanie palcami oraz delikatne oklepywanie opuszkami palców.

• Nauka poprzez zabawę

Rodzicu, śpiewaj dziecku piosenki, wyliczanki, ucz wierszyków, baw się z dzieckiem, angażując zmysły: wzroku, słuchu i dotyku.

Rodzicu, opowiadaj dziecku bajki, czytaj książki i wiersze, w ten sposób rozwiniesz jego wyobraźnię, rozbudzisz ciekawość poznawczą, a także usprawnisz uwagę, koncentrację i pamięć.

• Komunikacja z dzieckiem

Rodzicu, odpowiadaj na pytania dziecka cierpliwie i wyczerpująco, sam także zadawaj pytania. W ten sposób wzbogacisz słownictwo dziecka, a także nauczysz je właściwego posługiwania się rytmem, melodią, akcentem, które mają wpływ na rozumienie wypowiedzi.

• Rodzic uważnym słuchaczem

Rodzicu, nie przerywaj dziecku i unikaj kończenia zdań. Dyskretnie poprawiaj błędy mowy i wymowy, nie ośmieszaj, nie krytykuj, nie naśladuj sposobu mowy dziecka. Rozmowa z rodzicem powinna być dla dziecka przyjemnością.

• Aktywność fizyczna dziecka

Rodzicu, rozwijaj aktywność fizyczną dziecka, która wpływa na funkcjonowanie mózgu, zdolności poznawcze i intelektualne, a co za tym idzie na kształtowanie się umiejętności mowy. Zachęcaj dziecko do zabaw ruchowych angażujących mięśnie całego ciała, a także rozwijających sprawność dłoni i palców, tj. pływanie, jazda na rowerze, malowanie palcami, zabawy klockami, nawlekanie koralików, itp.

Źródło: „Krok po kroku. Jak rozwijać mowę dziecka.” K. Szłapa, I. Tomasik, S. Wrzesiński

PROPOZYCJE ZABAW DO WYKONANIA W DOMU

Zabawa „Lustrzane miny”

Zabawa artykulacyjna, cel: podnoszenie sprawności językowej warg, wyczuwanie zmiany położenia warg.

Wspólne zabawy przed lustrem:

- wesołe usta (płaskie wargi, lekko rozchylone, zęby niewidoczne),

- bardzo wesołe usta (rozciągnięte wargi z widocznymi zębami),

- smutne usta (podkówka z warg),

- obrażone usta (wargi nadęte),

Można wymyślić inne śmieszne miny.

Zabawa „Kto zjadł śniadanko?”

Zabawa artykulacyjna, cel: podnoszenie sprawności warg i języka.

Dziecko ruchami warg i języka naśladuje sposoby jedzenia, charakterystyczne dla różnych zwierząt, np.

- krowa: przesuwanie dolnej szczęki na boki,

- krokodyl: szerokie otwieranie i zamykanie ust,

- kot: wysuwanie języka, wylizywanie talerzyka, mruczenie, oblizywanie warg i zębów,

- ptak: ściąganie ust w dzióbek, lekkie stykanie warg,

- ryba: ściąganie ust w rybi pyszczek, rozchylanie i zamykanie warg.

Można wspólnie z dziećmi wymyślić inne sposoby jedzenia.

Zabawa „Czy już potrafisz?”

Zabawa artykulacyjna, cel: usprawnianie artykulatorów i mobilizowanie do wykonywania odpowiednich ćwiczeń, doskonalenie sprawności warg w różnych położeniach.

Rodzic bawi się wspólnie z dzieckiem, staramy się wykonać polecenia, sprawdzając w lustrze prawidłowość wykonania.

Czy już potrafisz:

- zacisnąć mocno usta,

- przesłać kilka całusów,

- parskać ustami, tak jak konik,

- lekko nagryzać wargę dolną i górną,

- pokazać, jak otwiera pyszczek rybka,

- dmuchać z lekko złączonymi ustami.

Zabawa „Słoneczko”

Zabawa oddechowa, cel: łączenie ćwiczeń oddechowych z mówieniem.

Dziecko stoi wyprostowane i wykonuje głęboki wdech. W czasie wydechu unosi ręce do góry, wznosi się na palce wypowiadając słowa: ,,Słonko wschodzi coraz wyżej…”, następnie znowu wykonuje wdech i w fazie wydechowej mówi: ,,… a zachodzi coraz niżej”.

Zabawa „Przenoszenie jesiennych liści”

Zabawa oddechowa, cel: wydłużanie fazy wydechowej, zwiększenie pojemności płuc podczas głębokich wdechów.

Na dużej przestrzeni, np. na stole, rozkładamy skrawki papieru, małe kółka. Zadaniem dziecka, jest przeniesienie imitujących liście skrawków papieru, na tacki stojące na tym samym stole za pomocą słomki do napojów . Aby je przenieść, należy wciągnąć powietrze do rurki i zatrzymać na chwilkę, tak aby skrawek papieru przywarł do dołu rurki. Po upływie wyznaczonego czasu, wszyscy przeliczają liście które udało im się przenieść. (skrawki papieru można zamienić na płatki śniadaniowe lub inne)

Zabawa „Latające piórko”

Zabawa oddechowa, cel: wydłużanie fazy wydechowej, różnicowanie faz oddychania, mobilizowanie aparatu oddechowego.

Rodzic i dziecko siedzą na przeciw siebie. Zadaniem każdego jest dmuchanie na piórko, tak, aby nie upadło na podłogę. Można zorganizować zawody „Czyje piórko najdłużej utrzyma się w górze?”.

Źródło: „Jarmark logopedyczny”  Małkiewicz Mariola